A part of a new poem in pure Hazaragi
 © Kamran Mir Hazar 
آتی غم لم شی ره ماخ کد
 آبی بوسراغ ره ده دیست شی دده
 اوقره شی لزیر وری مخته خو
 اوقره باچه خوره ماخ کد

 آبی روی ده آسمو گشتنده
 خودای شی ره قسم دده، توش کده
 خون باچه خو ریی کد خودای شی ره

 گین دوگ
 غد قن چیغ
 او کوته گونه اندیوال شی
 دویده دویده
 یگان دفه چوپ غو رقم
 دیگه دفه پوشت پوشت
 اوله جی
 شوپ شوپ شی ره دونبال کده تا کوتل

 باچه دیل خوره ده دریا پورته کده
 بورگوج وری از کوتل بال شود

 باچه سون آبادی توخ کد
 آبی مه
 آتی مه
 کوته گون مه